Door Nel de Brost-Bernard
De kleine jongen keek nieuwsgierig naar de vrouw. Kon hij maar onder de stoel kruipen zodat niemand hem kon vinden… Hij was zo bang…
Hij had al drie dagen gereisd. Een oude dame had hem in een kleine boot gezet, samen met 10 andere kinderen, die net zo bang waren als hij zelf. Ze hadden nauwelijks geslapen en bleven dicht bij elkaar zitten gedurdende de lange reis. Deze ochtend waren ze aangekomen op Java en werd hen verteld dat ze allemaal naar verschillende weeshuizen zouden gaan. De kleine groep kinderen (die allemaal dezelfde taal, achtergrond en ervaringen deelden) wilden zo graag bij elkaar blijven.
Nu gaat hij op Java wonen, waar het vredig is; waar er geen geluiden van pistolen zijn; waar mensen niet gewond raken of worden vermood. Hier gaat hij in een fijn weeshuis wonen en zijn eigen bed krijgen. Hij kreeg ook mooie kleren en schoenen en een grote doos met kleurpotloden en papier om te tekenen. Hij vindt zijn nieuwe spullen erg mooi.
De kleine jongen kijkt bangig naar de vrouw van onder zijn wimpers vandaan. Ze heeft warme, vriendelijke ogen. Ogen die hem aan zijn moeder doen denken. Oh, wat zou hij graag weer bij zijn moeder zijn; terug naar zijn thuiseiland en alle mensen waar hij van houdt.
Tranen rollen langzaam over zijn wangen. Trillend ziet hij opnieuw hoe de boze, schreeuwende mannen naar hen toe waren gekomen; hoe ze zijn oma’s hoofd eraf hadden gesneden en hoe, schreeuwend, ze zijn moeder van hem hadden weggesleept – waarheen? Hij wist het niet.
Een andere jongen had zijn arm gegrepen en samen waren ze de bossen in gerend. Er waren daar veel andere kinderen. Kinderen die net als hem zijn ouders hadden verloren.
Op een dag, als hij groot en sterk was, dan zou hij terug gaan. Op een dag zou hij wraak nemen op al die boze mannen die zo veel verdriet naar de mensen opAmbon hadden gebracht.
De vrouw glimlachte naar de kleine jongen, maar 5 jaar oud. Voorzichtig streek ze over zijn hoofd. Ze sloeg zachtjes een gebedje voor wijsheid en sterkte, en dat, met de tijd, liefde en zorg, de intense haat en angst in de ogen van deze jongen weg zouden gaan.
